Het gesprek van Jessica Maas met Mehmet Day laat mij weer beseffen, dat het in hokjes plaatsen van mensen, gebeurd zonder dat we er erg in hebben. Ook al is het zeker niet de bedoeling, is het effect vaak dat de ander zich buitengesloten voelt. In het gesprek zegt Mehmet dat jongeren meer zijn dan enkel de nationale of etnische identificatie. Dat is een waarheid als een koe. Zelf ervaar ik dit in het klein wanneer ik naar mijn 7 kleinkinderen kijk. Ze zijn heel gemakkelijk in 1 hokje te plaatsen op basis van hun nationale identiteit en tegelijkertijd zijn ze voornamelijk heel verschillend. Wanneer ik ze allemaal hetzelfde zou benaderen, kan dit tot gevolg hebben dat ik de plank mis sla naar de meeste. Dat zij zich niet door mij gezien voelen voor wie ze zijn. Dat ik niet aansluit bij hun interesse en uiteindelijk dat ze zich door mij uitgesloten voelen. En dat is het laatste wat ik wil.
Nu gebeurd dit in hokjes plaatsen vaak zonder dat we er erg in hebben, dit artikel maakt mij er opnieuw bewust van. En alleen al door er bewust van te zijn, verklein ik de kans dat dit me gebeurd. Ik hoop dat dit voor jullie als lezers een soortgelijk effect zal hebben. Mocht je geïnteresseerd zijn in meer informatie hierover dan is wellicht dat wat Gloria Wekker schrijft over het kruispunt denken ook een mooie aanvulling.
Lees hier het interview met Mehmet Day door Jessica Maas op oneworld.nl